Ervaring VKB revalidatie
Voetbal en sport in het algemeen loopt als een rode draad door mijn leven. Sinds mijn 9e jaar ben ik, een vrouw van 45 jaar, al actief als voetballer in clubverband. Het is een deel van mijn identiteit geworden.
23 april 2021, op mijn 43e, ben ik tijdens een training fors door mijn knie gegaan. Na 5 weken werd pas duidelijk dat ik mijn voorste kruisband had afgescheurd. Ik kon me niet neerleggen bij het feit dat dit het einde zou betekenen van mijn sportieve leven niet alleen voor mijzelf, maar ook samen met mijn gezin.
Ik heb daarom besloten me te laten opereren. Dankzij een slecht verlopen preoperatief traject (o.a. flinke strek- en buigbeperking door littekenweefsel in de knie, dat overigens pas is gezien tijdens de operatie) ben ik pas na een half jaar met een flink verzwakt been onder het mes gegaan. Hierdoor ben ik het postoperatieve traject met zeer verzwakte beenspieren gestart. Bovendien had ik ook een zeer belemmerende bewegingspijn door een deuk in mijn bovenbeen-bot.
”of ze ook iets konden betekenen voor een “gewone” recreatieve sporter als ik.”
De behandeling bij mijn eigen fysiotherapeut bood geen soelaas. De spierkracht in mijn been bleef ver achter; sterker nog, ik kon als gevolg daarvan niet eens wandelen zonder pijn door de irritatie bij de eerdergenoemde deuk in mijn bot. Driekwart jaar na de operatie is het traject bij hem uiteindelijk gestopt. Ik was nog ver verwijderd van een terugkeer naar het voetbalveld en ben op eigen houtje in de sportschool krachtoefeningen gaan doen. Eigenlijk deed ik maar wat; ik had geen idee bij welke oefeningen ik baat zou hebben. Daar zag een sportschoolmedewerker me wekenlang worstelen en heeft me op een bepaald moment geadviseerd naar Pro-F te gaan. “Daar gaan zowel de vrouwen als de mannen van FC Twente ook naar toe”, zei hij. Ik weet nog dat ik bij mezelf dacht of ze ook iets konden betekenen voor een “gewone” recreatieve sporter als ik. Ik was al op het punt aanbeland dat ik het niet meer zag zitten en voor mijn gevoel uit pure wanhoop de laatste strohalm probeerde te pakken. Ik ging gebukt onder de pijn die ik had bij de dagelijkse bezigheden, alle beperkingen als gevolg hiervan, de teleurstelling over het traject tot dan toe en het verdriet en de boosheid om de wetenschap dat ik wellicht nooit meer aan sporten in welke vorm dan ook zou komen. Maar ik hield vast aan mijn motto: niemand of niets pakt mij het voetbal en sporten af, behalve ik zelf. Ik was nog niet van plan de handdoek in de ring te gooien.
Precies een jaar na de operatie had ik mijn eerste gesprek met Rick Schippers (sportfysiotherapeut) en mijn verhaal gedeeld.
” Zijn plan van aanpak, bewezen expertise en de faciliteiten in het pand maakten veel indruk op me.”
Ik voelde me gelijk door Rick gehoord en had het gevoel dat hij iets voor me zou kunnen betekenen. Zijn plan van aanpak, bewezen expertise en de faciliteiten in het pand maakten veel indruk op me. De benadering van het traject was totaal anders dan bij mijn vorige fysiotherapeut. Het uitgangspunt bij Pro-F is maatwerk o.b.v. metingen.
“Met continue 1-op1-begeleiding en monitoring van de voorwaarden om naar de volgende fase te gaan.”
Bewegingswetenschapper Wouter Welling heeft een beginmeting gedaan om te kijken naar de spierkracht, stabiliteit en bewegingskwaliteit. De resultaten hiervan bepaalden in welke fase van het revalidatieproces ik me bevond. Dit werd als vertrekpunt genomen voor het verdere traject. Twee keer per week kwam ik bij Rick waarbij de prioriteit lag om mijn beenspierkracht zo snel mogelijk op niveau te krijgen. De oefeningen waren erg pittig en zwaar waarbij Rick me het uiterste van me vroeg. Ik merkte vrij snel dat het vruchten afwierp! De pijn die ik aanvankelijk had bij het lopen verdween na verloop van tijd! Telkens als Rick tijdens of na de oefeningen vroeg het ging gaf ik aan dat ik er van genoot om af te zien! Het was heerlijk om resultaat te zien! Er was een zeer goede 1-op-1 begeleiding en een fijne afwisseling van de oefeningen. De vooruitgang bleef doorzetten.
“Er gloorde weer hoop aan de horizon.. zou het dan toch goedkomen?”
De aard van de oefeningen veranderde na verloop van tijd meer naar het verbeteren van explosiviteit en anticiperen op snelle wendingen waarbij veel wordt gevraagd van de knie. Op een gegeven moment was ik klaar voor de volgende stap: veldrevalidatie. Samen met andere sporters die in ongeveer dezelfde revalidatiefase zaten, werd ik door Jesse Klomp begeleid op de voetbalvelden van Sparta.
Met oefeningen gericht op specifieke spelsituaties kreeg ik steeds meer het gevoel weer de oude te worden. Ik wilde niet voor de anderen in mijn groepje onder doen, ook al waren ze over het algemeen ruim 20 jaar jonger dan ik. Dit zorgde voor extra motivatie.
Bijna twee jaar na mijn ongeval heb ik mijn traject op 7 april 2023 middels een eindtest met goede resultaten afgesloten. Ik train inmiddels weer met mijn 30+ team. Binnenkort hoop ik mijn eerste wedstrijdminuten te kunnen maken.
Mijn knie zal nooit meer hetzelfde zijn, maar ik kan mezelf met een trots gevoel in de spiegel aankijken en zeggen dat ik uiteindelijk, met de goede professionele hulp van Pro-F, het maximale uit het revalidatie traject heb kunnen halen.
Sylvia Bos
